17 januari 2020
Lucette ter Borg
(…) Gerlach – een dubbeltalent dat ook prachtige persoonlijke observaties over kunst op zijn Facebook- pagina schrijft :.. sublimeert zijn herinneringen tot autonome schilderijen, gouaches en tekeningen. Dat betekent dat zijn werk persoonlijk is, maar toch universeel ‘leesbaar’, wat niet hetzelfde is als makkelijk na te vertellen. Daarvoor gebeurt er op soms maar een klein oppervlakte te veel dat tegelijk mysterieus en tegenstrijdig is.
Gerlach trekt bij Van de Laar opnieuw een schijnbaar nostalgische wereld op in koele pastelkleuren, waar mannen en vrouwen in scherp gesneden pakken een golfclub hanteren onder een middernachtelijke hemel (zie het prachtige Nachtspiel uit 2019) en waar volstrekt realistische figuren (vaak alleen) lopen, luierend op een Alpenpanorama uitkijken, post bezorgen, terwijl de wereld om hen heen verandert in fladderende guirlandes.
Luchtspiegelingen
Interessant is met name de serie Elf Brüder, losjes geïnspireerd op Franz Kafka’s korte verhaal Elf Söhne, over een vader die in geen van zijn elf zonen iets goeds, moois of nobels kan ontdekken. Gerlach maakt van dit verhaal elf surrealistische luchtspiegelingen, waarvan de meest onbegrijpelijke – een man die in het donker geen zwaartekracht meer voelt en zich aan een brugleuning moet vasthouden om niet te verdwijnen in het zwart – de mooiste is. (…)
